سولفات روی جنوبگان

سولفات روی جنوبگان ، عنصری است که در مقادیر کم و حیاتی برای گیاه لازم است تا اجازه فعالیت‌های فیزیولوژیک را به گیاه داده و این فعالیت‌ها نقش مهمی در فرایندهای فتوسنتز و تشکیل قند، سنتز پروتئین، حاصلخیزی و رشد و مقاومت در برابر بیماری دارند. هنگامی که کمبود روی رخ می­دهد این فعالیت‌های فیزیولوژیک تضعیف شده و سلامت و حاصلخیزی گیاه بسیار تحت تأثیر قرار می­گیرد که موجب افت محصول و پایین آمدن کیفیت آن می­ شود.

خاک‌هایی که دارای کمبود روی هستند، گیاه را تحت تأثیر قرار خواهند داد. ذرت، گندم، برنج، سویا، نخود، سورگوم، مرکبات و انگور گیاهان حساس نسبت به کمبود هستند. درختان مرکبات در جنوب و شمال  ایران نسبت به سایر درختان میوه مانند سیب، گلابی و هلو نسبت به کمبود روی حساس‌تر هستند. برخی از محصولاتی که نسبت به کمبود روی مقاوم هستند عبارتند از هویج، سبزیجات و جو.

انتقال روی در گیاه :

روی از طریق آوندهای چوبی از ریشه به شاخه و برگ‌ها منتقل می­‌شود. جابجایی روی از برگ‌های پیرتر به برگ‌های جوان‌تر در زمان نمو دانه نیز اتفاق می­افتد. در گیاهانی که دچار کمبود نیتروژن هستند، نشانه های کمبود روی بیشتر می‌باشد.

روی در خاک :

حلالیت روی بسیار وابسته به PH خاک است. حضور کربنات کلسیم قابلیت دسترسی روی را به دلیل ایجاد PH بالا کاهش داده و نیز
با تشکیل کربنات روی ، قابلیت دسترسی روی کاهش می­‌یابد. مقادیر بالای فسفر در خاک نیز می­تواند موجب کمبود روی شود. وجود مقادیر بیش از حد مس نیز قابلیت دسترسی روی را کاهش می­دهد چون جذب هر دو کاتیون از طریق یک مکانیزم یکسان صورت می­گیرد.

بیشترین قسمت روی در ساختمان شبکه‌ه­ای خاک وجود دارد و بنابراین غیر قابل دسترس برای گیاه است. روی قابل دسترس در محلول خاک به صورت یونی یا کمپلکس بوده و می تواند بر روی ساینهای تبادلی کانیهای رسی و مواد آلی نیز جذب شود. همچنین روی می­تواند به صورت کاتیون دوظرفیتی، هیدروکسید روی و یا کلرید روی یافت شود.